Overal ter wereld behalve in India schijnt het dat de goden uit de oudheid dood en vergeten zijn. Wie India en vooral India's heilige plaatsen bezoekt, kan vaststellen dat de goden er nog springlevend zijn. Men ziet ze in tempels, op almanakken, op prenten, op muren en men ontdekt dat ze volop leven in het hart van vele mensen. Tegenwoordig echter begint ook in het Westen de interesse weer toe te nemen. Als men zelf van die oude goden is gaan houden - zoals ik in dit gevat - kan men dit verschijnsel het beste begrijpen. Het gaat om de heerlijkheid en de wijsheid. Bijgeloof staat hier verre van.

De god Krishna is bij de massa het meest geliefd. Zelfs filosofen van allerlei richtingen vereren zijn lering in de Bhagavad Gietaa, achttien hoofdstukken uit het Mahaabhaarata-epos. De tekst hiervan werd in tientallen talen gepubliceerd. Ook in de Nederlandse taal zijn verscheidene uitgaven verkrijgbaar.

Krishna's leven werd tot in detail beschreven. Volgens de Bhagavaata Poeraana werd hij 125 jaar oud. In de Mahaabhaarata wordt hij beschreven als een koning en als een wagenmenner van Arjoena. De Bhagavad Gietaa of Het Lied van de Heer is de dialoog tussen Arjoena en Krishna. tussen de twijfels van het intellect en de eeuwige wijsheid. De Bhagavad Gietaa belichaamt de wijsheid van de Yogis.

Zijn geboorte, zijn jeugd, zijn leven, zijn strijd tegen demonen en tegen de tiran Kamsa en zijn talrijke avonturen, worden beschreven in de Bhaagavata. Vele dichters bezongen echter een episode uit zijn leven waarover de Bhaagavata zwijgt: zijn liefdesrelatie met Raadhaa. Dit is geen erotische literatuur, zoals velen denken, maar een beschrijving van de zoektocht van de ziel naar het hogere Zelf of met andere woorden, naar haar ware identiteit. Raadhaa is de individuele ziel. Krishna is het Zelf.

Het gaat in deze verhalen niet zozeer om de feiten, maar om de STEMMING, de Bhaava. Dit geldt overigens voor de gehele mythologische literatuur, iedere episode roept een bepaalde stemming op, zoals angst, afkeer, woede, verontwaardiging, onthechting, liefde enz. iedere stemming is een inleiding tot een volgende, tot aan het hoogtepunt, de beleving van spirituele eenheid, die door Raadhaa als volgt wordt verwoord:

"Ik kan Krishna niet vergeten, want hoe kan ik vergeten wat ik zelf geworden ben?"

De literatuur over Krishna's leer en leven beslaat duizenden bladzijden. De voornaamste bronnen zijn de Mahaabharata, een reusachtig epos van honderdduizend verzen, en de Bhaagavata Poerana, achttienduizend verzen. Mijn eigen inspiratiebronnen zijn in de eerste plaats de talrijke bladzijden die Goeroedev Swami Sivananda aan Krishna wijdde en daarbij vooral zijn boek "Sri Krishna, His Lilas and Teachings", verder

- een oude vertaling van de Mahaabhaarata door Pratap Chandra Roy;
- de prachtige vertaling van de Bhaaagavata die in afleveringen verscheen in het tijdschrift Kalyana Kalpataroe;
- de verkorte vorm van de Bhagavata door Swami Prabhavananda (Srimad Bhagavatam) en
- "The Last Message of Sri Krishna" door Swami Madhavananda, die beide werden uitgegeven door de Ramakrishna Mission;
- "The Legend of Krishna" door Nigel Frith.

Vooral dit laatste werk inspireerde mij om zelf iets op papier te zetten. Nigel Frith distilleerde uit de hele massa epische literatuur en uit het werk van de vele dichters een boeiend verhaal dat de verscheidene goden zoals Indra: de geest, Vaayoe: de spraak, Agni: het gezicht, Ganesha: de god van de wijsheid, Yama: de dood, enz. ten tonele voert in hun hemelen, hellen en op de bodem van de oceaan. Het verhaal beschrijft hoe de tiran Kamsa leed over de aarde brengt, hoe hij vele demonen oproept, hoe onder zijn heerschappij het kwaad de vrije teugel krijgt, hoe bovendien de wereld getroffen wordt door een grote droogte en het beschrijft hoe Krishna de tiran doodt en hoe hij de wereld verlost van de gesel van het kwaad en hoe Raadhaa en Krishna elkaar vinden. Van vele zijden hoorde ik met zoveel lof spreken over Siva's artikelen over Stilte, dat ik het wenselijk vond deze te bundelen. Siva spreekt vanuit de Bhagavad Gieta. Krishna is zijn grote inspiratiebron. Jarenlange Yogabeoefening bracht hem de openbaring van de diepere grond van Krishna's lering. Redenen genoeg dus om zijn nieuwe beschrijving van de Kriyaas in één boek samen te brengen met het Krishnaverhaal. De Kriyas werden gedemonstreerd door Luc Van Stalle en gefotografeerd door Guy Honorez.

Moge ook dit boek vele mensen de weg tonen naar Brindavan, Raadhaa's woud, dit wil zeggen naar de diepere meditatie.

Aalst.

Swami Sivananda Yoga Aashram

1978

Narayan