Op een hete dag tot een scholier, die zich koelte toewuifde met een boek: "Wuif je geen koelte toe. Verdraag moedig hitte en koude. Brul: "OOOOOOOMMMMMM." Word een superman in plaats van een Roepie-klerk. Ik zal je verheffen tot grootse hoogten. Luister aandachtig."

Op Gandhi's verjaardag: "Gandhiji was een Maharshi (letterlijk : grote ziener ; wijze); hij toonde ons de weg naar vrijheid en volmaaktheid.

Zijn niet-samenwerking was een machtig wapen in zijn handen, waarmee hij India naar politieke vrijheid leidde. Ken je de techniek van deze niet-samenwerking ? Het is een niet-samenwerking met de geest, de lagere, onzuivere geest die je ertoe aanzet allerlei verkeerde handelingen te stellen. Samen met zijn politieke niet-samenwerking beoefende Gandhiji zelf deze Adhyaatmische niet-samenwerking (Adhyaatmische: innerlijke). Dat is de reden waarom hij een Maharshi werd."

"Geef iemand voedsel", zei Goeroedev "en een paar uur later heeft hij opnieuw honger. Geef hem kleren, een tijd nadien zijn ze versleten. Geef hem geld, hoe lang duurt het voor het op is ? Maar geef hem kennis en je hebt hem alles gegeven, want hij kan dan voor zichzelf zorgen." Om die reden hechtte hij zoveel belang aan het verspreiden van kennis.

In Swargashram al stimuleerde hij enkele uitgevers om tijdschriften zoals "Sudarshan", "Sankirtan" en "Swadharma" uit te geven. Hij schreef er zelf artikelen voor. Ook zond hij artikelen naar "Kalyan" en "Kalyana Kalpataru" van de Gita Press in Gorakhpoer en naar kleinere bladen.

Ook sensatiebladen van laag allooi stuurde hij artikelen. Hij kreeg hiervoor heel wat kritiek, maar zijn argument was: "Ik probeer de mentaliteit te veranderen van atheïsten en agnostici." En inderdaad was het niet zeldzaam dat lezers van die bladen hem schreven. Hij antwoordde: "Kom hier en blijf hier. Ik zal je helpen, je dienen en van jou een dynamische Yogi maken." Zijn brieven bewerkstelligden wonderen. Ze waren eenvoudig en straalden een innerlijke zekerheid uit.

Hij besloot ze meestal met: "Thy Own Self. Je Eigen Zelf. Sivananda."

Hij schreef brieven naar alle delen van de wereld. Zijn brieven vestigden een geestelijke band, die hechter was dan fysiek contact. In het begin vroeg hij zijn correspondenten postzegels in te sluiten.

P.K. Vinayagam, uitgever van My Magazine, schonk Sivananda een schrijfmachine en later ook een kleine duplicator. In 1937 kocht de Ashram een eigen duplicator en begon Sivananda zijn "Forest Talks, Woudgesprekken" te stencilen, voor gratis verspreiding. Later begon hij deze blaadjes te sturen naar leden die twee Roepies per jaar betaalden. Zo ontstond in september 1938 "The Divine Life". Er werd hieraan met verlies gewerkt. Toch volgden er meer tijdschriften : "The Divine Life Membership Supplement" in januari 1949, "Yoga Vedanta" in het Hindi in juli 1951, "The Divine Life Forest University Weekly" en "Health and Long Life" in september 1951, "The Branch Gazette" in januari 1952.

Op 20 september 1951 bracht een discipel een kleine drukmachine, maar Sivananda zei: "Oji, is dit alles wat je kunt doen ? Is het om deze enkele bladzijden te drukken dat je een drukkerij opende in de Ashram ?" Gekwetst in zijn gevoelens van trots leverde de discipel ook nog een grotere machine. Dan kwam er elektriciteit en werden de drukmachines aangesloten op de stroom. De drukkerij nam nu snel uitbreiding: een zetmachine, een automatische drukpers, een vouwmachine en een boekbindmachine.

Het eerste boek van Goeroedev "Practice of Yoga, vol. l" verscheen in 1929 in Madras bij Messrs. Ganesh en Co, die ook "Practice of Vedanta" en "A Trip to Kailas" uitgaven. Gedurende twintig jaar werden Goeroedevs boeken uitgegeven in andere uitgeverijen. P.K. Vinayagam gaf twaalf boeken uit onder de titel Himalayan Yoga Series, o.a. "Kundalini Yoga". "Yoga Asanas", "Science of Pranayama", "Raja

Yoga". Ook Em. Airi van Amritsar gaf zes boeken uit, de Self-Realisation Series, o.a. "Sure Ways tor Success in Life and God-Realisation".

De Gita Press in Gorakhpoer gaf "Mind, its Mysteries and Control" uit. Messrs. Banarasi Dass van Lahore gaven "Practical Lessons in Yoga" uit. De Daily Herald van Lahore gaf "How to get Vairagya" uit.

Sivananda kreeg telkens een aantal gratis exemplaren die hij uitdeelde.

Hij was intens gelukkig.

Toen de DLS ontstond werden Sivananda's werken gecentraliseerd onder de Society en ontstond de Sivananda Publication League. Dit gebeurde in 1939. Ze gaven de eerste vijf jaar heel wat boeken uit.

Een andere belangrijke datum: 8 september 1947, Sivananda's Diamond Jubilee. Er kwamen heel wat schenkingen binnen. Een Amerikaanse dame, Liliane Samash uit Californië, schonk 40.000 Roepies.

Onmiddellijk stuurde Goeroedev al zijn manuscripten naar drukkers in Allahabad. Ambala, Bangalore en Madras. Kashiram Goepta van The General Printing Works, Calcutta, bekostigde achttien van Goeroedevs werken. Week na week kwamen er in het station van Rishikesh dikke pakken boeken aan. Swamiji deelde de boeken overal uit. Toen Kashiram dit hoorde, zei hij: "Laat hem. Het is onze plicht de boekenplanken telkens weer te vullen met nieuwe voorraden."

Zelfs als er een financiële crisis was in de Ashram weigerde Sivananda het tempo van de publicaties te verminderen. Hij wou wel de keuken sluiten, maar niet de drukkerij. Hij werkte aan drie of vier werken tegelijk. Zo werden tussen 1929- het jaar dat zijn eerste publicatie verscheen- en de Mahasamadhi (Sivananda's overlijden) in 1963 meer dan tweehonderd werken van Goeroedev uitgegeven, waaronder commentaren op de Bhagavad Gietaa, de voornaamste Oepanishads, Patanjali's Yoga Soetra en Narada's Bhakti Yoga Soetras. Goeroedev schreef talrijke boeken over Yoga en Vedanta en over gezondheid en hygiëne. Hij had een heel vlotte pen. Het schrijven kostte hem geen moeite. Zinnen werden paragrafen, paragrafen werden bladzijden. Bladzijden werden pamfletten. En pamfletten werden boeken. Hij had een schrift in het kantoor en een in zijn kamer, zodat hij ieder ogenblik kon schrijven. Hij had ook verscheidene pennen klaarliggen, zodat hij geen tijd verloor met er een te moeten zoeken. Hij gebruikte geen tafel of stoel, maar zat neer op de grond met de benen gekruist. Een Swami zei me : "Men zegt dat Goeroedev geboren werd in Pattamadai, maar ik beweer dat Goeroedev geboren werd in de drukkerij."

Hij kende geen ogenblikken van inspiratie of geen inspiratie. Er was voor hem een aaneenschakeling van geïnspireerde ogenblikken. Elke gedachte werd onmiddellijk opgeschreven. Zijn pen was zijn wapen.

Maar hij hanteerde het met liefde. Hij gebruikte elke vorm van literatuur om zijn ideeën uit te drukken: poëzie en drama, brieven en essays, verhalen en parabelen, aforismen en lezingen. Alle media werden gebruikt om de kennis van Divine Life te verspreiden. Hij beperkte de theorie tot een minimum en beschreef de praktische aspecten in detail. Zijn boeken dreven de lezers naar de meditatiekamer en niet naar een woordenboek.

Sivananda kende zijn onderwerp uitstekend en wat meer was: hij voelde mee met zijn leerlingen en was bezorgd om hun welzijn. Of ze nu dichtbij hem waren of ver weg, nooit waren ze ver weg van zijn geest. De discipelen ondervonden vaak hoeveel hij van hen hield. Een voorbeeld : Swami Toeriyananda werd naar Malaya gezonden om er lezingen te houden. Toen hij terugkeerde had hij een gevoel van mislukking en was hij bang zijn Goeroe onder ogen te komen. Maar Sivananda onthaalde hem als een koning: "Je hebt prachtig werk gepresteerd. Als je ook maar één mens leert wat spiritualiteit is en hoe het te volgen ben je een heilige." Met zijn leerlingen gedroeg Sivananda zich meer als een moeder dan als een Meester. Naar een discipel die wegens een misverstand boos weggelopen was, schreef Sivananda: "Ik ben je dienaar, vriend, broer. Zelfs als jij mij verlaat, kan ik jou niet verlaten. Je verblijft altijd in mijn hart."