Een interessante dialoog
Een atheïstische professor in de wijsbegeerte sprak tot zijn klas over het probleem dat de wetenschap heeft met God. Hij vroeg een van zijn nieuwe christelijke studenten om op te staan en naar voren te komen.

Professor: Ben jij een christen?
Student: Ja, meneer.
Professor: Dus je gelooft in God?
Student: Absoluut, meneer.
Professor: Is God goed?
Student: Zeker.
Professor: Is God almachtig?
Student: Ja.
Professor: Mijn broer is gestorven aan kanker terwijl hij God gebeden had hem te genezen. De meesten van ons zouden anderen die ziek zijn helpen. Maar God deed dat niet. Is God dan wel goed geweest voor hem?

De student was stil.

Professor: Daar heb je geen antwoord op, he? Laten we eens opnieuw beginnen, jongeman. Is God goed?
Student: Ja.
Professor: Is Satan goed?
Student: Neen.
Professor: Waar komt Satan vandaan?
Student: Van God.
Professor: Juist. Zeg eens, is er kwaad op deze wereld?
Student: Ja.
Professor: Kwaad is er overal, niet? En God heeft alles gemaakt? Correct?
Student: Ja.
Professor: Wie heeft het kwaad geschapen?

De student gaf geen antwoord.

Professor: Is er ziekte? Immoraliteit? Haat? Lelijkheid? Al deze dingen bestaan in de wereld, toch?
Student: Ja, meneer.
Professor: Zeg eens, wie heeft dat allemaal geschapen?

De student gaf geen antwoord.

Professor: De wetenschap zegt dat we vijf zintuigen hebben waarmee we de wereld om ons heen kennen en waarnemen. Zeg eens, heb jij ooit al eens God gezien?
Student: Neen, meneer.
Professor: Zeg eens, heb jij ooit al eens je God gehoord?
Student: Neen, meneer.
Professor: Heb jij ooit al eens God gevoeld, aangeraakt, geroken of geproefd? Heb je ooit al eens enige zintuiglijke waarneming van God in welke vorm ook gehad?
Student: Neen, meneer. Ik ben bang van niet.
Professor: Toch geloof je nog steeds in Hem?
Student: Ja, meneer.
Professor: Volgens het empirische, testbare, aantoonbare protocol, zegt de wetenschap dat jouw God niet bestaat. Wat heb je daarop te zeggen?
Student: Niets. Ik heb slechts mijn vertrouwen.
Professor: Ja, vertrouwen. Dat is het probleem van de wetenschap.
Student: Professor, is er zoiets als warmte?
Professor: Ja.
Student: En is er zoiets als koude?
Professor: Ja.
Student: Neen, meneer, dat is er niet.

Het werd erg stil in de klas nu de student de vragen stelde.

Student: Professor, je kunt warmte hebben, gematigde warmte, intense warmte, zelfs hitte, gloeiend heet, maar ook een heel klein beetje warmte. Maar we hebben niet zoiets als koude. Wanneer we 273 graden onder nul het absolute nulpunt bereiken, is er geen warmte meer, maar verder dan dat kunnen we niet gaan. Er is niet zoiets als koude. Het woord beschrijft slechts de afwezigheid van warmte. We kunnen koude niet meten. Warmte is energie. Koude is niet het tegenovergestelde van warmte, meneer, het is alleen de afwezigheid ervan.

Men kon een speld horen vallen.

Student: Hoe zit het met de duisternis, professor? Is er zoiets als duisternis?
Professor: Ja. Wat is de nacht anders als het niet donker is?
Student : U heeft het verkeerd, meneer. Duisternis is slechts de afwezigheid van iets. Er is flauw licht, normaal licht, fel licht, flitslicht, helder licht. Maar als er geen licht is dan is er niets en dat noemen we duisternis, toch? Als de duisternis bestond, zouden we duisternis nog duisterder kunnen maken, toch?
Professor: En wat wil je daarmee zeggen, jongeman?
Student : Meneer, mijn punt is dat uw filosofisch uitgangspunt onjuist is.
Professor: Onjuist? Kun je dat uitleggen?
Student: Meneer, u gebruikt dualiteit als uitgangspunt. U stelt dat er leven is, dat er dood is, dat er een goede God en een slechte God is. U beziet het concept van God als iets eindigs, als iets dat we kunnen meten. Meneer, de wetenschap kan niet eens verklaren wat een gedachte is. Wij weten dat de hersenen daarvoor elektriciteit en magnetisme gebruiken, maar het is nog nooit gezien en nog veel minder begrepen. Wanneer u de dood beschouwt als het tegenovergestelde van het leven dan gaat u eraan voorbij dat de dood niet zelfstandig kan bestaan als iets zonder leven. De dood is niet het tegenovergestelde van het leven, maar alleen de afwezigheid ervan. Vertel eens, professor, leert u uw studenten dat zij zijn geëvolueerd van een aap?
Professor: Wanneer je refereert aan het natuurlijke evolutieproces, ja zeker.
Student: Heeft u ooit de evolutie geobserveerd met uw eigen ogen?

De professor schudde zijn hoofd met een glimlach terwijl hij zich begon te realiseren waar het argument heenging.

Student: Aangezien nog nooit ook maar iemand het evolutieproces in werking heeft kunnen zien en het zelfs niet bewezen kan worden dat het een voortgaand proces is, is het daarom niet zo, professor, dat u ons slechts uw mening probeert te onderwijzen? Bent u niet in plaats van een professor in de wetenschap eigenlijk een predikant?

De klas ging even plat.

Student: Heeft iemand in de klas ooit het brein van de professor gezien?

De klas bulderde van het lachen.

Student: Heeft iemand ooit het brein van de professor gehoord, gevoeld, aangeraakt, geroken, geproefd? Niemand lijkt dat ooit gedaan te hebben. Dus, volgens het empirisch, testbare, aantoonbare protocol, zegt de wetenschap, professor, dat u geen brein heeft. Met alle respect, meneer, maar hoe kunnen we geloven dat het juist is wat u ons onderwijst?

De klas was stil. De professor staarde de student aan, zijn gezicht ondoorgrondelijk.

Professor: Ik denk dat je daar maar op moet vertrouwen, jongeman.
Student: Dat is het meneer. Exact! De band tussen de mens en God is vertrouwen. Dat houdt de dingen in leven en in beweging.

De student was Albert Einstein. De bron van deze tekst is me onbekend. Hij werd me via e-mail gestuurd door een Yogaleraar uit Mechelen. Mensen verspreiden via het Internet moppen en andere onzin, maar af en toe zit er gelukkig eens iets zinnigs tussen. Toen ik het las dacht ik aan een andere geleerde, namelijk Nietzsche. Op een wc-deur in de abdij van Drongen las ik ooit: "Nietzsche: 'God is dood.' God: 'Nietzsche is dood.'"